“Liever gekwetst door de waarheid, dan getroost door een leugen”

We waren vroeger thuis arm. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik vier was en ik groeide op met mijn moeder en twee zussen. Mijn moeder moest rond komen van 75 euro in de week en op sommige dagen was er nauwelijks eten in huis. Ze zorgde goed voor ons, maar op vakantie gaan is een luxe die ik niet heb gekend. Automatisch wilde ik wat anderen ook hadden en ik begon op mijn 14de met het verkopen van wiet.

Ik verdiende al snel veel geld, want er was veel vraag. Ik leverde alles. Nou bijna alles, want ik verkocht geen cocaïne en heroïne, ik verkocht niet onder de 18 jaar en ook niet als ik zag dat mensen aan het drugsgebruik ten onder gingen. Zelf heb ik ook veel drugs gebruikt, vooral XTC, maar heb nooit gedronken. Ik heb slechte ervaringen met alcohol, want mijn vader was alcoholist. Ik was nog jong toen ik hem uit de kroeg moest halen, ervaringen die je niet vergeet. Ik neem hem niets kwalijk en wil geen negatief woord over hem zeggen, maar ik heb hem tijdens mijn jeugd gemist als voorbeeldfiguur. Ik moest mezelf als jongen dingen eigen maken die je normaal gesproken van je vader leert en ik had achteraf graag gezien dat hij me had bijgestuurd. Ingegrepen had toen ik de verkeerde kant op ging.

Het klinkt misschien onwerkelijk, maar de corona-crisis heeft mij vooral veel opgeleverd. Ik ben zelf vader, maar ik laat mijn zoontje van vijf niet op bezoek komen. Hij zou in zijn klas gaan vertellen over deze plek en daar alleen maar nadeel van ondervinden. Dat wil ik hem besparen. Door de corona-crisis is bezoek stop gezet, maar kunnen we als alternatief praten via facetime.

Ik heb dus voor het eerst in maanden mijn zoontje weer kunnen zien! Hij is mijn grote trots en zeg nooit nooit, maar ik ga ervan uit dat dit de laatste keer is dat ik vastzit. En ik zal wel moeten, want ik wil voorkomen dat ik hèm later moet gaan opzoeken in de gevangenis. Ik wil er kunnen zijn op de momenten dat hij bijsturing nodig heeft en hem alle kansen geven om goed in het leven te staan. Als de tijd rijp is, wil ik hem vertellen over mijn verleden. Dat het niet loont om te zwijgen tegen degene die je lief zijn en je nooit iets stiekem moet gaan doen. Liever gekwetst door de waarheid, dan getroost door een leugen.

De gehele verhalenbundel ‘Quarantaineverhalen uit de bajes’ is te verkrijgen via www.boekenbestellen.nl

Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.

Auteur: Jodie Ras
Jodie Ras is schrijver van ‘Quarantaineverhalen uit de bajes’ – een reeks van verhalen die zij schreef tijdens haar werk als humanistisch geestelijk verzorger. ‘Ik was vroeger een meisje dat keurig binnen de lijntjes kleurde: ik had niets te maken met criminele zaken, niet te maken met dat wat niet mocht. Totdat ik vier jaar geleden als Humanistisch geestelijk verzorger aan het werk ging in de gevangenis. Onwetend over de wereld verscholen achter die dikke muren ging ik ervan uit dat deze mannen gewetenloos en misschien wel uiterst gewelddadig waren. Dat ik een plek betrad waar ik voortdurend op mijn hoeve moest zijn. Ik ontdekte echter een fascinerende wereld van tralies, testosteron, tatoeages, grote spierbundels en criminaliteit. Een plek waar ik me veilig voelde dankzij kundig personeel. Ik ontdekte langzaam niet alleen de ongeschreven regels van de bajes, maar ook wat er schuil gaat achter de pantsers die gedetineerden hadden opgetrokken om zich te wapenen tegen het leven. Ik kreeg antwoord op die cruciale vraag waarom deze mannen er voor hadden gekozen om wél buiten de lijntjes te kleuren’. Deze serie verhalen heeft Jodie geschreven om iets van haar ervaringen op te rekenen. In opvallend veel van de verhalen speelt drugs een rol. Poppi heeft toestemming om de verhalen die raken aan drugsgebruik, handel en productie te publiceren. De gehele verhalenbundel is te koop via deze link

Recent: