



Ik voel iets in mijn linkerzij prikken en hoor harde geluiden om me heen. Deze geluiden komen in vlagen en vliegen overal om me heen. Ik voel me linkerhand op mijn linkerbeen liggen en begin het vliegende geluid om me heen te herkennen. Het is een nummer wat ik ken… Ik open mijn ogen en ineens realiseer ik me weer waar ik ben.
Ik probeer te focussen…
Ik probeer te beseffen waar ik zojuist met mijn gedachten beland was,
maar ik kan het me niet meer herinneren.
De tv staat aan, er staat een serie op. Ondertussen krijg ik weer een ballon in mijn hand gedrukt en ik zet deze in mijn mond. Ik adem in en uit… in en uit… in en uit… alles wat ik om me heen zie gaat steeds trager bewegen, de muziek wordt steeds intenser en begint om me heen te vliegen, terwijl ik in en uit blijf ademen. Ik zie zwart, dit is het moment dat ik even de realiteit verloren ben en de drug mijn realiteit even overneemt.
Ik spook rond in mijn gedachten, denk over allerlei dingen na en ik begrijp het. De serie die aan stond komt ook terug in mijn gedachten en het klopt allemaal. Ik snap het helemaal, het is een spel, het iets wat jou de waarheid in laat zien
of is het toch iets totaal anders?
Ik hoor zachtjes muziek op de achtergrond en besef me weer dat het geen realiteit is. Ik hou mijn ogen nog even dicht en geniet van dit heerlijke gevoel. Het gevoel van tintelingen door je hele lichaam, je licht voelen in je hoofd en het gevoel hebben
dat je iets begrijpt.
Na een paar minuten open ik mijn ogen en ben ik de gedachte die zo sterk en duidelijk voelde, totaal kwijtgeraakt. Ik begrijp het niet meer, het is weer weg? Hoe kan iets dat zo duidelijk is op het moment, na een paar seconden verdwijnen naar bijna niks?
Ik krijg weer een nieuwe ballon in mijn hand gedrukt en ik wil proberen om te achterhalen wat nou hetgeen is wat ik dan begrijp. Maar het lukt me niet…
Toch elke keer leer ik hier wel weer iets van. Dit gaat van momentopnames tot kleine verbeterpunten tot oplossingen tot toekomstperspectieven, maar het gaat nog veel dieper dan dat. Het is keer op keer iets kleins maar elke keer is het toch een soort les. Daarom denk ik ook dat het een soort waarheid is die je voor jezelf kan gaan inzien of voelen. Niet alleen met deze drug, maar met alle soorten drugs.
Student Isis Meijer (20) schrijft voor Poppi over drugsbelevingen. Ze put uit eigen ervaringen, maar ze laat ook haar fantasie de vrije loop. Met haar stukjes hoopt ze een gevoel van herkenning over te brengen. En de lezer daarmee
dichter bij zichzelf te brengen.
Isis doet de opleiding styling, interieur en vormgeving in Utrecht en vult haar vrije tijd met tekenen, schilderen, ontwerpen, verhalen schrijven, muziek, lezen en experimenteren. Drugs gebruikt ze het liefst om te verdwalen
en nieuwe perspectieven te vinden.
Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.
Recent: