



Het begon met een knal. Er knapte iets in mijn hoofd en een paar seconden ging alles op zwart. Ik kon geen ademhalen en het leek alsof mijn bewustzijn uit me gleed. Het heeft maar kort geduurd, maar het was een hele enge ervaring. Ik was vanaf dat moment verschrikkelijk bang en durfde niet meer naar buiten en nauwelijks nog te eten. Ook had ik een handdoek waar ik voortdurend op kauwde om zo de angst beheersbaar te maken.
Mijn moeder is wel eens in huilen uitgebarsten terwijl ze naar me keek. Zo erg was ik eraan toe. Ik verhandelde en gebruikte voor die ervaring veel XTC. Dit, gecombineerd met te veel energydrankjes, Ritalin-gebruik op verkeerde momenten, veel werken en een verhuizing, heeft waarschijnlijk de kortsluiting in mijn hoofd veroorzaakt.
Angst is iets verschrikkelijks, want het vlakt alle andere gevoelens af. Het had alle macht over me waardoor ik gevangen zat. Na een half jaar als een schim te hebben geleefd, was ik er klaar mee. Ik besloot een eindje te gaan fietsen en dat klinkt misschien eenvoudig, maar dat was het niet. Toen ik halverwege was, voelde ik dat ik gewonnen had. Ik voelde me een strijder. Dat moment markeerde het einde van de grootste ellende en de eerste stap op de lange weg richting herstel.
In de rechtbank is me de vraag gesteld waarom ik naast XTC ook andere drugs ben gaan verhandelen, ondanks dat ik er een angststoornis aan over heb gehouden. Ik had daar toen geen goed antwoord op en noemde geld als motief. Wat achteraf heeft meegespeeld, is dat ik in die periode van herstel nog niet durfde te solliciteren. Je kon zien dat er iets met me aan de hand was en daar schaamde ik me voor. Drugs verkopen ging me wèl goed af en eigenlijk heb ik gekozen voor de weg met de minste weerstand. Iets dat ook mee heeft gespeeld is dat ik weet dat XTC, als je het verantwoord gebruikt, een hele fijne partydrug is. Gezonder is natuurlijk niks te gebruiken, maar weinig mensen kunnen dat. Zelf gebruik ik sinds die ervaring niet meer. Waar ik vroeger laks was, ben ik nu ook veel volwassener en zorgzamer, ook voor mezelf.
De Corona-crisis roept die oude angst voor de dood op en ik ben bang de detentie niet te overleven. Op sommige dagen, als de wind goed staat, kan ik de geur van buiten ruiken. Ik krijg dan pijn in mijn buik van heimwee. Ik ben pas tweeëntwintig en ik wil niet dood. Ik wil naar buiten, ik wil leven nu ik dat eindelijk weer durf.
De gehele verhalenbundel ‘Quarantaineverhalen uit de bajes’ is te verkrijgen via www.boekenbestellen.nl
Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.
Recent: